Εντελώς απρόσμενα «έφυγε» σήμερα το πρωί από τη ζωή ένας από τους σπουδαιότερους ερασιτέχνες του θεάτρου και του καρναβαλιού, που προσέφερε πολλά στον τόπο του και από διάφορα μετερίζια. Ο Λευτέρης Παναγιώτη Καμπιρέλης βαδίζει ήδη τη λεωφόρο της ατέρμονης αιωνιότητας, αφήνοντας στους νεότερους σκυταλοδρόμους της παράδοσης μια πλούσια παρακαταθήκη.
Για την προσφορά του στο λαϊκό μας πολιτισμό είχε τιμηθεί από το Αναγνωστήριο Αγιάσου σε ειδική εκδήλωση που έγινε στο πλαίσιο του εορτασμού της Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου, 29 Μαρτίου 2014. Παραθέτουμε αποσπάσματα της ομιλίας του τότε Γενικού Γραμματέα του Πνευματικού μας Κέντρου Παναγιώτη Μιχ. Κουτσκουδή.
Ελευθέριος Παναγιώτου Καμπιρέλλης (1944-2020)
(…) Ο Λευτέρης είδε το φως της ζωής στην Αγιάσο, τη νυφούλα του λεσβιακού Ολύμπου, στις 3 Αυγούστου 1944…
(…) Ήταν το δεύτερο παιδί της πολύτεκνης φαμίλιας του σιδηρουργού Παναγιώτη Ιωάννου Καμπιρέλλη και της αγρότισσας Μυρσίνης το γένος Βασιλείου Σουσαμλή. Αδέρφια του ο πρωτότοκος Δημήτρης και τα μικρότερά του δίδυμα, Όλγα και Γιάννης. Ο Δημήτρης και ο Γιάννης μυήθηκαν στην πατρική τέχνη και αποδείχτηκαν άξιοι συνεχιστές της. Το Λευτέρη όμως τον τραβούσε το ξύλο, όχι το σίδερο. Ήθελε διακαώς να ασχοληθεί με την ξυλουργική. Γι’ αυτό, όταν τέλειωσε το Δημοτικό Σχολείο και πριν ακόμα κλείσει τα 14 του χρόνια, κόντρα στην πιεστική θέληση του πατέρα του, εγκατέλειψε το πατρικό εργαστήρι και πήγε να μαθητεύσει κοντά στο μαραγκό θείο του Μιχάλη Σουσαμλή, αδερφό της μητέρας του. (…) Με το θείο του, αλλά και με άλλους ξυλουργούς, δούλεψε μέχρι που παλικαρεύτηκε. (…)
Όταν πια εικοσάρισε, ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα της πατρίδας να εκπληρώσει τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις. Παρουσιάστηκε στις 17 Οκτωβρίου 1964 στο Ναύπλιο και υπηρέτησε με το βαθμό του δεκανέα στο Μηχανικό σε διάφορες μονάδες της Βόρειας Ελλάδας. Πέρασε διαδοχικά από τη Θεσσαλονίκη, την Καβάλα, το Καλαμπότι Δράμας, ξανά απ’ την Καβάλα, το Διδυμότειχο και το Νευροκόπι, απ’ όπου και απολύθηκε στις 21 Οκτωβρίου 1966.
Μετά την απόλυσή του συνέχισε το ξυλουργικό επάγγελμα και παράλληλα καταπιάστηκε και με οικοδομικές εργασίες. Όταν πια η ξυλουργική τέχνη εκσυγχρονίστηκε και μηχανοποιήθηκε, αναγκάστηκε να την εγκαταλείψει, αφού οι οικονομικές του δυνατότητες δεν του επέτρεπαν να ανοίξει εργαστήριο και να αγοράσει μηχανήματα, ώστε να είναι ανταγωνιστικός στην αγορά. Έτσι, περιορίστηκε στην οικοδομή, στην οποία δούλεψε μέχρι που συνταξιοδοτήθηκε από το ΙΚΑ το 2009.
Στις 28 Απρίλη 1968 τα δεσμά του γάμου τον ένωσαν με την αγαπημένη του Δέσποινα, κόρη του Βασίλη και της Ελένης Κοντέλη. Απέκτησαν δυο παιδιά, την Ελένη, καταστηματάρχη, που από το γάμο της με τον ομοχώριό μας ναυτικό αρχικά και αυτοκινητιστή στη συνέχεια Κώστα Σαβέλο του χάρισε δυο εγγόνια, το Ντίνο και τη Δέσποινα, και τον Παναγιώτη, διοικητικό υπάλληλο στην Άμυνα του Στρατιωτικού Αεροδρομίου Λάρισας, που παντρεύτηκε τη Λαρισαία Ελένη Μπόμπολα, υπάλληλο της Γραμματείας του Ιατρικού Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, και του χάρισε άλλα δυο εγγόνια, το Λευτέρη και το Χρίστο.
(…) Υπηρέτησε για πολλά χρόνια το ερασιτεχνικό θέατρο συμμετέχοντας ως ερασιτέχνης ηθοποιός, αλλά και ως κατασκευαστής σκηνικών, στα παρακάτω θεατρικά έργα και εκδηλώσεις:
Έπαιξε το ρόλο του Βασίλ’, γιου της αρχοντοσυμπεθέρας Θυμίγ’, στην ηθογραφία του παπα-Χριστόφα Κανιμά «Τι να τα κάνω τα καλά», που παίχτηκε στο Δημοτικό Θέατρο Μυτιλήνης στις 19 Μαΐου 1969.
Ήταν μέλος της Χορωδίας του Αναγνωστηρίου Αγιάσου, στη «Βραδιά Λεσβιακής Μουσικής και Τραγουδιού», που έλαβε χώρα στο πλαίσιο των Αιολικών Εκδηλώσεων Μυτιλήνης, στο θέατρο «Πάρκο», στις 6 Ιουλίου 1970, αλλά και στο πλαίσιο των Αιολικών Εκδηλώσεων Πλωμαρίου, την Κυριακή, 19 Ιουλίου 1970.
Είχε το ρόλο του δικαστικού κλητήρα στην αθηναϊκή ηθογραφία του Παντελή Χορν «Το φυντανάκι», που ανέβηκε επί σκηνής του Αναγνωστηρίου το Σάββατο, Πρωτοχρονιά του 1972.
Ήταν στο κόρο της οπερέτας του Νίκου Χατζηαποστόλου «Πώς περνούν οι παντρεμένοι», που παρουσιάστηκε την Κυριακή, 12 Μαρτίου 1972, στο Κινηματοθέατρο του Αναγνωστηρίου.
Υποδύθηκε του Βασίλ’ στην αγιασώτικη ηθογραφία «Τι να τα κάνω τα καλά» του παπα-Χριστόφα Κανιμά και συμμετείχε στην επιμέλεια των σκηνικών της παράστασης, που δόθηκε την Κυριακή, 8 Αυγούστου 1976, στο θέατρο του Αναγνωστηρίου. Ξαναέπαιξε στο ίδιο έργο, όταν παρουσιάστηκε στο Δημοτικό Θέατρο Μυτιλήνης στις 10 Νοεμβρίου 1976, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων «Ελευθέρια 1912-1976 / Λεσβιακή Εβδομάδα Λόγου και Τέχνης», καθώς και στο Αναγνωστήριο την Πέμπτη, 13 Αυγούστου 1992, οπότε συμμετείχε στην επιμέλεια των σκηνικών και έπαιξε στο ρόλο του συζύγου Γιαννάτσ’.
Ερμήνευσε το ρόλο του γέρου θείου Στυλιάν’ και συμμετείχε στην επιμέλεια των σκηνικών της ηθογραφίας του Αντώνη Γ. Μηνά «Ωραία Μπουτζαλιά μου», που ανέβηκε την Κυριακή, 12 Αυγούστου 1979, στο Κινηματοθέατρο του Αναγνωστηρίου και επαναλήφτηκε στην αίθουσα εκδηλώσεων της Εστίας Νέας Σμύρνης το Σάββατο, 10 Νοεμβρίου 1979, και στο Δημοτικό Θέατρο Μυτιλήνης το Σαββατοκύριακο, 15 και 16 Μαρτίου 1980.
Απέδωσε τον χαρακτήρα του Κλούγη, διευθυντή φυλακών, στο έργο «Ο ένοχος» του Ριχάρδου Φος, που παρουσιάστηκε την Κυριακή, 15 Ιουνίου 1980, στο Κινηματοθέατρο του Αναγνωστήριου.
Στις 3 Μαΐου 1980 έπαιξε και στην ηθογραφία «Τα αρραβωνιάσματα» του Δημήτρη Μπόγρη, που ανέβασε σε τρεις παραστάσεις στο θέατρο του Αναγνωστηρίου ο Λαογραφικός Σύλλογος Αγιάσου. Το έργο παρουσιάστηκε επίσης στο Δημοτικό Θέατρο Μυτιλήνης, στον Πολιχνίτο, στη Γέρα και στο Πλωμάρι. Τα σκηνικά ήταν του Γιάννη Χατζηγιάννη και η μουσική επιμέλεια των Γιάννη Σουσαμλή και Γρηγόρη Κουρβανιού.
Είχε το ρόλο του παππού Γιαννάτσ’ στην ηθογραφική κωμωδία του Αντώνη Γ. Μηνά «Τα σ’μμαζώματα», που ανέβηκε στη σκηνή του Αναγνωστηρίου την Κυριακή, 10 Αυγούστου 1986, καθώς επίσης και στις 23 Νοεμβρίου 1986 στο Δημοτικό Θέατρο Μυτιλήνης και επαναλήφτηκε το Σάββατο, 28 Μαρτίου 1987, στην αίθουσα «Παλλάς» (Βουκουρεστίου 1, στην Αθήνα), στο πλαίσιο των λαογραφικών – πολιτιστικών εκδηλώσεων, που οργάνωσε ο Φιλοπρόοδος Σύλλογος Αγιασωτών Αθήνας, υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού.
Υποδύθηκε του Βασίλ’ και συμμετείχε στην επιμέλεια των σκηνικών της ηθογραφίας του Αντώνη Γ. Μηνά «Σα δε τιριάζ’, ε σ’μπιθιριάζ’», που παίχτηκε στο Αναγνωστήριο την Κυριακή, 11 Αυγούστου 1991.
Το 1994 το ιστορικό μας σωματείο συμπλήρωσε έναν αιώνα ζωής και πνευματοκαλλιτεχνικής δράσης. Στο πλαίσιο των εκατόχρονων του Αναγνωστηρίου οργανώθηκαν πανηγυρικές εκδηλώσεις, που παρουσιάστηκαν τόσο εντός όσο και εκτός των τειχών μας. Ο Λευτέρης συμμετείχε στην επιμέλεια των σκηνικών της εκδήλωσης «Η μουσικοχορευτική παράδοση της Αγιάσου», που παρουσιάστηκε την Κυριακή, 7 Αυγούστου 1994, στο θέατρο του Αναγνωστηρίου, με τη γενική επιμέλεια του τότε Γενικού Γραμματέα και σημερινού Προέδρου μας Κλεάνθη Κορομηλά.
Την Τετάρτη, 10 Αυγούστου 1994, στον ίδιο χώρο, ξαναπαίχτηκε η ηθογραφία του Α. Μηνά «Ωραία Μπουτζαλιά μου», όπου υποδύθηκε και πάλι το γέρο θείο Στυλιάν’.
Έπαιξε στο σκετς «Εφορία» και συμμετείχε στην επιμέλεια των σκηνικών της λεσβιακής επιθεώρησης του Αντώνη Γ. Μηνά «Γεια σου, Αγιάσου», που έκανε πρεμιέρα στη σκηνή του Αναγνωστηρίου την Παρασκευή, 12 Αυγούστου 1994.
Η μουσικοχορευτική παράδοση της Αγιάσου ξαναπαρουσιάζεται στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά στις 4 Νοεμβρίου 1994, όπου επιμελείται τα σκηνικά και μετέχει στη χορωδία.
Βρέθηκε κοντά στους ξενιτεμένους αδερφούς μας με την αξέχαστη αποστολή του Αναγνωστηρίου στο μακρινό Σύδνεϋ της Αυστραλίας, τη δεύτερη πατρίδα μας, από τις 7 ως τις 15 Νοέμβρη του 1994, με την ευκαιρία των εκατόχρονων από την ίδρυση του ιστορικού μας σωματείου.
Έπαιξε στο σκετς «ΚΑΠΗ» και είχε την επιμέλεια των σκηνικών της λεσβιακής επιθεώρησης του Αντώνη Γ. Μηνά «Γη Σαπφώ μας», που παίχτηκε στο θέατρο του Αναγνωστηρίου την Κυριακή, 3 Αυγούστου 1997.
Είχε την επιμέλεια των σκηνικών της λεσβιακής επιθεώρησης του Αντώνη Γ. Μηνά «Λέσβος, όμορφο νησί», που ανέβασε το Αναγνωστήριο την Κυριακή, 2 Αυγούστου 1998.
Επιμελήθηκε τα σκηνικά του σατιρικού σκετς «Ζαμπνιές», που παρουσιάστηκε από το Θεατρικό Τμήμα του Αναγνωστηρίου Αγιάσου την Κυριακή, 20 Σεπτεμβρίου 1998, στο θέατρό του, στην τιμητική εκδήλωση για το Στρατή Πολυδώρου Αναστασέλη, που συνδιοργάνωσαν το Αναγνωστήριο Αγιάσου και ο Σύλλογος Αγιασωτών Μυτιλήνης «Αγία Σιών».
Συμμετείχε στην κατασκευή των σκηνικών και έπαιξε στο σκετς «Νευρολόγος» της επιθεώρησης του Αντώνη Γ. Μηνά «Ολυμπιάδα… πίσω έχει την ουρά», που ανέβηκε επί σκηνής του Αναγνωστηρίου στις 21 Μαρτίου 2004.
Έπαιξε στην αναβίωση του αγιασώτικου γάμου, θεατρική – μουσικοχορευτική παράσταση σε κείμενα του Αντώνη Μηνά, που έκανε πρεμιέρα στο Μεσότοπο στις 30 Ιουλίου 2004, ύστερα από πρόσκληση της Πολιτιστικής Εταιρείας Μεσοτόπου, και ξαναπαρουσιάστηκε στην Πλατεία Δημαρχείου Αγιάσου στις 7 Αυγούστου 2004, στο πλαίσιο της 2ης Συνάντησης Παραδοσιακών Μουσικοχορευτικών Σχημάτων Λέσβου, που συνδιοργάνωσε το Αναγνωστήριο Αγιάσου με τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Λέσβου και το Δήμου Αγιάσου, υπό την αιγίδα και τη χρηματοδότηση του Υπουργείου Αιγαίου.
Απέδωσε το ρόλο του βοσκού και συμμετείχε στην επιμέλεια των σκηνικών του ιστορικο-θρησκευτικού έργου του Αντώνη Γ. Μηνά «Η Αγία Σιών», που παίχτηκε στο θέατρο του Αναγνωστηρίου στις 12 Αυγούστου 2006, προς τιμήν του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου του Α΄, που πραγματοποίησε επίσημη επίσκεψη στην κωμόπολή μας προσκεκλημένος του Δήμου Αγιάσου.
Συμμετείχε στην κατασκευή των σκηνικών του θεατρικού έργου «Μήδεια» του Μποστ, που ανέβασε η Πειραματική Σκηνή του Αναγνωστηρίου την Τρίτη, 2 Ιανουαρίου 2007, στο θέατρο του Αναγνωστηρίου και στο Δημοτικό Θέατρο Μυτιλήνης στις 27 και 28 Μαρτίου 2007. Με το έργο αυτό συμμετείχε το Αναγνωστήριο στις εκδηλώσεις της 20ής Συνάντησης Ερασιτεχνικών Θιάσων Αιγαίου που έλαβαν χώρα από τις 5 μέχρι και τις 15 Οκτωβρίου 2007 στην Ερμούπολη της Σύρου.
Τη Δευτέρα, 12 Μαρτίου 2007 το βράδυ, στην κατάμεστη αίθουσα «Μιχάηλας Αβέρωφ» της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών στο κέντρο της Αθήνας, η Εταιρία Ελλήνων Λογοτεχνών (Ε.Ε.Λ.), το Αναγνωστήριο Αγιάσου και ο Φιλοπρόοδος Σύλλογος Αγιασωτών της Αθήνας συνδιορνάνωσαν εκδήλωση με θέμα το Λεσβιακό Ηθογραφικό Ιδιωματικό Θέατρο, με την ευκαιρία της έκδοσης από το Αναγνωστήριο Αγιάσου του δίτομου βιβλίου «Θεατρικά» του ηθογράφου – επιθεωρησιογράφου Αντώνη Μηνά, που επιμελήθηκε ο φιλόλογος Γιάννης Χατζηβασιλείου.
Μετά το τέλος των ομιλιών έγινε απόδοση σκηνής από την ηθογραφία «Ωραία Μπουτζαλιά μου» (ο καβγάς στη βρύση), στην οποία έπαιξε και ο τιμώμενος.
Συμμετείχε στην κατασκευή των σκηνικών της οπερέτας «Η καρδιά του πατέρα» του Νίκου Χατζηαποστόλου, που ανέβασε το Θεατρικό Τμήμα του Αναγνωστηρίου στο θέατρό του την Κυριακή, 18 Απριλίου 2010, και επαναλήφτηκε στον ίδιο χώρο τη Δευτέρα, 19 Απριλίου 2010, και την Τετάρτη, 28 Ιουλίου 2010, για τους Αγιασώτες της διασποράς.
Συμμετείχε στην κατασκευή των σκηνικών της παράστασης “Μητριά πατρίδα”, που ανέβασε η Πειραματική Θεατρική Σκηνή του Αναγνωστηρίου την Κυριακή, 18 Αυγούστου 2013, στο θέατρό του, καθώς επίσης και στο Δημοτικό Θέατρο Μυτιλήνης το Σαββατοκύριακο, 21 και 22 Σεπτεμβρίου 2013. Με το έργο αυτό συμμετείχε το Αναγνωστήριο και στην περσινή 25η Συνάντηση Ερασιτεχνικών Θιάσων Αιγαίου (ΟΕΘΑ), που έγινε στην Ερμούπολη της Σύρου από τις 10 έως τις 20 Οκτωβρίου 2013.
Στην Αγιάσο, όμως, τη βρυσομάνα του λεσβιακού λαϊκού πολιτισμού, παράλληλα με το ερασιτεχνικό μας θέατρο άνθησε από πολύ παλιά και το παραδοσιακό μας καρναβάλι, ως ιδιαίτερο είδος λαϊκού θεάτρου, που απολαμβάνει πανελλήνιας φήμης και απήχησης. Και σ’ αυτόν τον τομέα ο Λευτέρης άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του, (…) έχει να επιδείξει τη μακροβιότερη θητεία απ’ όλους τους κατασκευαστές σκηνικών στην ιστορία του καρναβαλικού μας εθίμου. Δεν είναι όμως μόνον η πολύχρονη – σχεδόν αδιάκοπη – προσφορά του. Είναι και η ποιότητα των έργων του. Αλησμόνητες θα μείνουν οι κατασκευές του: ο πύραυλος «Απόλλων 9», το κουρσάρικο καράβι (η θρυλική «Αστραπή»), ο γάιδαρος του Ναστραντίν Χότζα, οι καμήλες των Μάγων, ο πολυόροφος Πύργος της Βαβέλ, η οθόνη του πυρηνικού αντιδραστήρα, η παγόδα των νίντζα, η ανάδυση της φιάλης μέσα στην οποία ήταν κλεισμένος ο πειρασμός από τα σπλάχνα του βουνού στους «Σατανιστές», ο ουράνιος θόλος που σήκωνε στους ώμους του ο μυθολογικός Άτλαντας στο «Μέντιουμ 090», η κάθοδος του αγγέλου από τον ουρανό στην περσινή καρναβαλική επιθεώρηση «Χαλβέτ» και τόσα άλλα. (…)
Θα πρέπει να τονίσουμε ότι τα πρώτα χρόνια της εμφάνισής του στο καρναβαλικό προσκήνιο ήταν και εκφωνητής στα συγκροτήματα: Ολύμπιοι Θεοί (1968), Απόλλων 9 (1969), Κουρσάροι (1970), Ινδός Φακίρης (1971), Συνδιάσκεψη Κορυφής (1973). Αν από τα όσα προείπαμε φάνηκε πως η προσφορά του στο ερασιτεχνικό θέατρο είναι αξιοθαύμαστη, από τα επόμενα θα καταδειχτεί πως η δράση του στο καρναβάλι είναι καταιγιστική. Αναλυτικά έλαβε μέρος στα παρακάτω με χρονολογική σειρά εμφάνισης καρναβαλικά συγκροτήματα:
Δούρειος Ίππος (Κ. Δευτέρα, 1961)
Οι χοτζάδες (Κ. Δευτέρα, 1962)
Οι γύφτοι, παρθενική εμφάνιση της παρέας του Αντώνη Μηνά στο καρναβαλικό προσκήνιο (Κυριακή, 12-3-1967)
Οι Ολύμπιοι Θεοί (Κ. Δευτέρα, 4-3-1968)
Απόλλων-9 (Κ. Δευτέρα, 24-2-1969)
Γοι κουρσάρ’ (Κ. Δευτέρα, 9-3-1970)
Ινδός φακίρης (Κ. Δευτέρα, 1-3-1971)
Συνδιάσκεψη Κορυφής (Κ. Δευτέρα, 11-3-1973)
Αγιάσουγκαζ. Πρίνους 1 – Βάτους 2 (Κ. Δευτέρα, 25-2-1974)
Χειρομαντεία (Κ. Δευτέρα, 17-3-1975)
Γη κηδεία τ’ς Φασούλας (Κυριακή, 20-2-1977)
Καρναβαλικός γάμος (Κυριακή, 12-3-1978)
Ναστραντίν Χότζας (Κ. Δευτέρα, 13-3-1978)
Αγιατολάχ Χομεϊνί (Κ. Δευτέρα, 18-2-1980)
Οι τρεις Μάγοι με τα δώρα (Κ. Δευτέρα, 18-2-1980)
Μια Φασούλα μες στου τσ’κάλ’ (Κυριακή, 20-3-1983)
Αχμακιστάν (Κ. Δευτέρα, 24-2-1985)
Πύργος της Βαβέλ (Κ. Δευτέρα, 24-2-1985)
Συμμετείχε στο γράψιμο της σάτιρας που εκφώνησε ο αείμνηστος Στρατής Αϊβαλιώτης στο Σύδνεϋ της Αυστραλίας τις Αποκριές του 1986.
Πυρηνικός Αντιδραστήρας «Αγιάσουμπιλ» (Κ. Δευτέρα, 2-3-1987)
Τα νιντζάκια (Κ. Δευτέρα, 9-3-1992)
Σατανιστές (Κ. Δευτέρα, 14-3-1994)
Μέντιουμ 090 (Κ. Δευτέρα, 2-3-1998)
Σφίγγα Φαραώ(χ) (Κ. Δευτέρα, 22-2-1999)
Ζούγκλα 2000 (Κ. Δευτέρα, 13-3-2000)
Ο Καραγκιόζης υποψήφιος δήμαρχος (Κ. Δευτέρα, 11-3-2002)
Τα παναθύρια, σατιρικό σκετς του Αντώνη Μηνά στο πλαίσιο της εκδήλωσης του Αναγνωστηρίου «Το αγιασώτικο καρναβάλι την πρώτη ενδεκαετία της μεταπολίτευσης (1974-1984)» (Σάββατο, 21-2-2004).
Ονειροκρίτης (Κ. Δευτέρα, 23-2-2004)
Γιουρτή Αχ’νού, στο πλαίσιο της αποκριάτικης εκδήλωσης του Αναγνωστηρίου (Σάββατο, 12-3-2005).
Μις Αγιάσου 2006, στο πλαίσιο της αποκριάτικης εκδήλωσης του Αναγνωστηρίου (Σάββατο, 4-3-2006).
Στήριξε δυναμικά το νέο θεσμό της καρναβαλικής επιθεώρησης του Αναγνωστηρίου και συμμετείχε στην κατασκευή των σκηνικών των παρακάτω επιθεωρήσεων που παρουσιάστηκαν στο θέατρό του το Σάββατο της Αποκριάς:
Ριπουρτάζ χουρίς φούμουτρα (17-2-2007).
Πρώτου Θέμα (8-3-2008).
Βατοπεδίου το ανάγνωσμα (28-2-2009), όπου έπαιξε και στο σκετς «Ωχ, γιατρέλ’ ιμ, του δουντέλ’ ιμ».
Δέμα ’πί τ’ν Αμιρική (5-3-2011).
Χαλβέτ (16-3-2013).
Φως στο τούνελ (1-3-2014).
Αλλά ο Λευτέρης δεν περιόρισε την προσφορά του μόνο στο ερασιτεχνικό και το λαϊκό θέατρο. Ασχολήθηκε και ασχολείται με τα κοινά. Είναι ενεργός πολίτης.
Διετέλεσε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Αναγνωστηρίου Αγιάσου «Η Ανάπτυξη» για 12 συνεχή χρόνια, τις θητείες 2001-2004 (μέλος), 2004-2007 (μέλος), 2007-2010 (μέλος) και 2010-2013, οπότε και εκλέχτηκε Αντιπρόεδρός του.
Ήταν ιδρυτικό μέλος του Καρναβαλικού Συλλόγου Αγιάσου «Ο ΣΑΤΥΡΟΣ», του οποίου υπήρξε και μέλος του Δ.Σ. για 9 συνολικά χρόνια, τις θητείες 1984-1985 (Ταμίας Προσωρινής Διοικούσας Επιτροπής), 1985-1987 (Μέλος), 1989-1991 (Ταμίας), 1991-1993 (Ταμίας) και 2001-2003 (Ταμίας).
(…) Ήταν ιδρυτικό μέλος του Κυνηγετικού Συλλόγου Αγιάσου, του οποίου διατέλεσε μέλος του Δ.Σ. τις θητείες 1977-1978 (μέλος – εκλογές στις 29-5-1977), 1983-1984 (μέλος – εκλογές στις 19-3-1983), 1985-1986 (μέλος – εκλογές στις 28-4-1985) και μέλος της Εξελεγκτικής Επιτροπής την περίοδο 1993-1995.
(…) Από το σύντομο αυτό απολογισμό της ζωής και της ασίγαστης και πολύπτυχης δράσης του, προκύπτει αβίαστα το συμπέρασμα ότι αγωνίστηκε απ’ το μετερίζι του, για να κρατήσει ζωντανές και να πλουτίσει ακόμα περισσότερο τις παραδόσεις του τόπου του, εκπληρώνοντας με το παραπάνω το χρέος του απέναντι στον εαυτό του και στην κοινωνία. (…)
Παναγιώτης Μιχ. Κουτσκουδής
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΘΕΑΤΡΟΥ
Κινηματοθέατρο Αναγνωστηρίου Αγιάσου
Σάββατο, 29 Μαρτίου 2014, 7 μμ
